Απόφοιτος του Κολλεγίου Αθηνών (1978) και της Ιατρικής Σχολής του Πανεπιστημίου Αθηνών (1985).
Μετά την στρατιωτική του θητεία εργάσθηκε στη διαγνωστική μονάδα ΕΓΚΕΦΑΛΟΣ και στο νοσοκομείο ΥΓΕΙΑ για 6 μήνες. Τον Φεβρουάριο του 1987 ξεκίνησε την εξειδίκευσή του στην Ομοιοπαθητική, στο Κέντρο Ομοιοπαθητικής Ιατρικής υπό την εποπτεία του Καθηγητού Γεωργίου Βυθούλκα έως το 1992, οπότε και, κατόπιν εξετάσεων, αναδείχθηκε σε τακτικό μέλος της Ελληνικής Εταιρείας Ομοιοπαθητικής Ιατρικής (ΕΕΟΙ).
Από το 1992 έως το 1995 ειδικεύθηκε στη Νευρολογία, την Ψυχιατρική και την Παιδοψυχιατρική στα νοσοκομεία 401 ΓΣΝΑ, 251 ΓΝΑ, όπως και στα Κέντρα Ψυχικής Υγιεινής Αθηνών και Πειραιώς. Του έχει αναγνωρισθεί ο τίτλος του Γενικού Ιατρού σύμφωνα με το Π.Δ.38/2004.
Από το 1995 ασκεί την Ομοιοπαθητική Ιατρική ως στέλεχος και εκπαιδευτής στο Κέντρο Ομοιοπαθητικής Ιατρικής στο Μαρούσι και επιπρόσθετα από το 2016 διευθύνει το Ιατρικό Κέντρο Ομοιοπαθητικής στο Ελληνικό.
Έχει διδάξει επί 5ετία στο Μεταπτυχιακό πρόγραμμα εκπαίδευσης στην Ομοιοπαθητική Ιατρική του Πανεπιστημίου Αιγαίου με έδρα τη Σύρο (συντονιστές: Καθηγητές Γ. Βυθούλκας και Ι. Δαρζέντας).
Έχει διδάξει μεγάλες ομάδες ιατρών διαφόρων εθνικοτήτων (Γερμανών, Ισραηλινών, Ιταλών, Ελλήνων κ.ά.) στην Ακαδημία Ομοιοπαθητικής Ιατρικής Αλοννήσου για πολλά χρόνια.
Από το 1992 και μέχρι σήμερα είναι βασικός εκπαιδευτής στο εκπαιδευτικό πρόγραμμα της ΕΕΟΙ που απευθύνεται κάθε χρόνο σε δεκάδες ιατρούς, οδοντιάτρους, κτηνιάτρους και φαρμακοποιούς.
Είναι μέλος του ΔΣ της ΕΕΟΙ της οποίας υπήρξε αντιπρόεδρος (1997-1998) και πρόεδρος (1999-2003).
Έχει εκπροσωπήσει επί σειρά ετών τους Έλληνες ιατρούς στη European Committee of Homeopathy στις Βρυξέλλες.
Υπήρξε πρόσφατα μέλος του ΔΣ του Ιατρικού Συλλόγου Αθηνών (2018). Κατά τη διάρκεια της θητείας του ελήφθη ομόφωνη απόφαση υπέρ της πλήρους αναγνώρισης της Ομοιοπαθητικής Ιατρικής από την πολιτεία.
Ως επιστημονικός συνεργάτης του νοσοκομείου ΕΛΕΝΑ (5η Μαιευτική και Γυναικολογική Κλινική, Διευθυντής: Καθηγητής Γ. Φαρμακίδης) συντόνισε μεγάλη έρευνα για την αποτελεσματικότητα της Ομοιοπαθητικής Ιατρικής στην υπογονιμότητα, η οποία απεδείχθη ιδιαίτερα θετική (33% συλλήψεις σε ζευγάρια που είχαν εξαντλήσει προηγουμένως κάθε συμβατικό μέσο και ήταν προ της εξωσωματικής γονιμοποίησης).